Historia
Historia działalności
Grupa inicjatywna spotkała się 28 czerwca 1990r. w składzie:
- Ryszard Rutka
- Mieczysław Czarnecki
- August Gryglas
- Jan Nurzyński
- Kazimierz Przytulski
- Roman Kulik
- Urban Nełkowski
Zebranie założycielskie Stowarzyszenia odbyło się w dniu 19.10.1990r. w siedzibie Spółdzielni Niewidomych im. Janczura w Gdanńsku Oliwie. Jego efektem było uchwalenie statutu Stowarzyszenia oraz wybór Komitetu Założycielskiego Stowarzyszenia. Komitet w składzie:
- Ryszard Rutka - Przewodniczący
- August Gryglas - Zastępca Przewodniczącego
- Urban Nełkowski - Sekretarz
wystąpił) 26.10.1990r. do Sądu Wojewódzkiego w Gdańsku.
Od momentu uzyskania osobowości prawnej przez Stowarzyszenie najważniejszym celem zarządu głównego stała się realizacja podstawowego założenia statutowego, czyli uzyskanie dla członków SNCOW uprawnień inwalidów wojennych lub rozwiązanie tej sprawy oddzielną ustawą. W tym celu Zarząd Stowarzyszenia zwrócił się do Urzędu ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych o zainicjowanie zmian w przepisach ustawy o kombatantach i objęcie tymi przepisami również niewidome cywilne ofiary wojny. Jednak urząd ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych nie wykazał zainteresowania realizacją ustawy, a jedynie brak zrozumienia i poparcia dla takich zmian. Chociaż w piśmie z października 1992r. Urząd wyraćnie zobowiązał się do prawnych uregulowań dotyczących SNCOW, jak do tej pory obietnica pozostała obietnicą.
Zarząd główny SNCOW opracował projekt nowelizacji ustawy , z którym w maju 1993r. zwrócił się do grupy posłów o wystąpienie z inicjatywą poselską w sprawie zmian w ustawie o Kombatantach o Osobach Represjonowanych, Niestety nagłe rozwiązanie sejmu uniemożliwiło wystąpienie z inicjatywą poselską. W wyniku dalszych starań i po dostarczeniu posłom Sejmowej Komisji Polityki Społecznej projektu nowelizacji ustawy, grupa inicjatywna 15 posłów PSL wniosła do laski marszałkowskiej projekt zmiany ustawy z 1974r. O Zaopatrzeniu Inwalidów Wojennych i Wojskowych oraz Ich Rodzin. Jednak w projekcie tym posłowie postanowili objąc nowymi przepisami wszystkie cywilne ofiary wojny. Sprawa upadła głównie z powodu braku statystyki cywilnych ofiar wojny. Przedastawiciele Zarządu głównego SNCOW wielokrotnie w swoich wystąpieniach, m.in. na komisjach sejmowych podkreślali, ze nie mają nic przeciwko objęciu tymi uprawnieniami wszystkich cywilnych ofiar wojny I gr. Inwalidzkiej, ale żeby rozpocząć to postępowanie od niewidomych cywilnych ofiar wojny. Podkreślano, że stowarzyszenie jest organizacją mającą szczegółową dokumentację, dotyczącą przyczyn inwalidztwa swych członków. Jednak wszystkie te argumenty nie znalazły zrozumienia i na debacie sejmowe w styczniu 1994r. sprawa przyznania nam inwalidztwa wojennego upadła.
Po tym fakcie posłowie klubu parlamentarnego Unii Pracy postanowili wnieść do laski marszałkowskiej projekt nowej ustawy dotyczącej wyłącznie niewidomych cywilnych ofiar wojny. Zarząd główny SNCOW opracował swój projekt ustawy, który przesłał posłance Krystynie Sienkiewicz (UP) - w-ce przewodniczącej Sejmowej Komisji Polityki Społecznej. Pani poseł poinformowała, że członkowie Zarządu Głównego Stowarzyszenia będą uczestniczyć w pracach legislacyjnych nad ustawą. W pismach kierowanych do marszałka sejmu oraz przewodniczących wszystkich klubów i kół parlamentarnych we wrześniu 1995r. Zarząd SNCOW prosił o energiczniejsze działania na rzecz niewidomych cywilnych ofiar wojny i stworzenie ustawy przyznające im odpowiednie przywileje. Jednakże mimo dziesiątków pism i próśb wysyłanych do najwyższych władz państwowych, przewodniczących klubów poselskich i aktywniejszych posłów, mimo licznych spotkań z posłami sprawa nasza nie mogła znaleźć właściwego rozwiązania.
Sukcesem natomiast zakończyło się wystąpienie do ministra finansów Grzegorza Kołodki o zwolnienie z podatku dochodowego rent i emerytur niewidomych cywilnych ofiar wojny. Duże zaangażowanie w załatwianiu tej sprawy wykazali koledzy: mgr St. Kozyra Z-ca Prezesa Z. G. i Jerzy Gonczarek. Dnia 6 listopada 1995r. minister finansów wydał zarządzenie w sprawie zaniechania naliczania i poboru podatków od rent i emerytur niewidomych cywilnych ofiar wojny.
W toku dalszej działalności, Prezes Zarządu Głównego SNCOW nawiązał osobisty kontakt z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej panem Andrzejem Bączkowskim, który okazał sie człowiekiem bardzo życzliwym i szczerze zainteresowanym problemami niewidomych cywilnych ofiar wojny. Niestety nagła śmierć zabrała człowieka, który swoja ministerialną służbę traktował poważnie. Również tragiczna śmierć przerwała świetną współpracę niewidomych cywilnych ofiar wojny z panią poseł W. Sokołowksą. Osobą jakże wrażliwą, prawą i całą siłą angażującą się w sprawie uregulowań prawnych dotyczących SNCOW w Sejmie.
Zarząd główny prowadził korospondencję z kancelaria Prezydentów RP Lecha Wałęsy i Aleksandra Kwaśniewskiego, w które3j prosił o przyjście z pomocą i wystąpienie z inicjatywą ustawodawczą, regulującą sprawy niewidomych cywilnych ofiar wojny.
Od 24.01.1996r. prowadził korospondencję z Urzędem Kanclerza Niemiec, starając się o odszkodowanie i przyznanie uprawnień socjalnych dla niewidomych cywilnych ofiar wojny. Korospondencja jest prowadzona dalej i podnoszone są w niej wyżej wymienione elementy. Ale niestety, jak do tej pory, występuje brak dobrej woli ze strony niemieckiej, strony było nie było inicjatora i głównego sprawcy ostatniej wojny, aby tę sprawę w sposób godny i przyzwoity rozwiązać. Głównym argumentem strony niemieckiej jest fakt zrzeczenia się przez rząd Polski w latach 50-tych odszkodowań za skutki spowodowane przez III Rzeszę.
Działalność Stowarzyszenia Niewidomych Cywilnych Ofiar Wojny to nie tylko praca na płaszczyżnie prawno-legislacyjnej. Ważna jest również integracja środowiska. Tak więc Zarząd Główny organizuje coroczne turnusy rehabilitacyjne (przy dofinansowaniu z PFRON) w miejscowościach rekreacyjnych na terenie całej Polski dla członków Stowarzyszenia Niewidomych Cywilnych Ofiar Wojny.
Stowarzyszenie Niewidomych Cywilnych Ofiar Wojny od początku jego powstania oparte jest na statucie, który szczegółowo reguluje wszystkie płaszczyzny działalności Stowarzyszenia. Statut i regulamin jednocześnie wyraźnie określają kto może być członkiem SNCOW. Przepisy w nich zawarte powodują, że nasze środowisko składa się z ludzi autentycznie pokrzywdzonych przez II Wojnę Światową i jej pozostałości.
Grupa inicjatywna spotkała się 28 czerwca 1990r. w składzie:
- Ryszard Rutka
- Mieczysław Czarnecki
- August Gryglas
- Jan Nurzyński
- Kazimierz Przytulski
- Roman Kulik
- Urban Nełkowski
Zebranie założycielskie Stowarzyszenia odbyło się w dniu 19.10.1990r. w siedzibie Spółdzielni Niewidomych im. Janczura w Gdanńsku Oliwie. Jego efektem było uchwalenie statutu Stowarzyszenia oraz wybór Komitetu Założycielskiego Stowarzyszenia. Komitet w składzie:
- Ryszard Rutka - Przewodniczący
- August Gryglas - Zastępca Przewodniczącego
- Urban Nełkowski - Sekretarz
wystąpił) 26.10.1990r. do Sądu Wojewódzkiego w Gdańsku.
Od momentu uzyskania osobowości prawnej przez Stowarzyszenie najważniejszym celem zarządu głównego stała się realizacja podstawowego założenia statutowego, czyli uzyskanie dla członków SNCOW uprawnień inwalidów wojennych lub rozwiązanie tej sprawy oddzielną ustawą. W tym celu Zarząd Stowarzyszenia zwrócił się do Urzędu ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych o zainicjowanie zmian w przepisach ustawy o kombatantach i objęcie tymi przepisami również niewidome cywilne ofiary wojny. Jednak urząd ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych nie wykazał zainteresowania realizacją ustawy, a jedynie brak zrozumienia i poparcia dla takich zmian. Chociaż w piśmie z października 1992r. Urząd wyraćnie zobowiązał się do prawnych uregulowań dotyczących SNCOW, jak do tej pory obietnica pozostała obietnicą.
Zarząd główny SNCOW opracował projekt nowelizacji ustawy , z którym w maju 1993r. zwrócił się do grupy posłów o wystąpienie z inicjatywą poselską w sprawie zmian w ustawie o Kombatantach o Osobach Represjonowanych, Niestety nagłe rozwiązanie sejmu uniemożliwiło wystąpienie z inicjatywą poselską. W wyniku dalszych starań i po dostarczeniu posłom Sejmowej Komisji Polityki Społecznej projektu nowelizacji ustawy, grupa inicjatywna 15 posłów PSL wniosła do laski marszałkowskiej projekt zmiany ustawy z 1974r. O Zaopatrzeniu Inwalidów Wojennych i Wojskowych oraz Ich Rodzin. Jednak w projekcie tym posłowie postanowili objąc nowymi przepisami wszystkie cywilne ofiary wojny. Sprawa upadła głównie z powodu braku statystyki cywilnych ofiar wojny. Przedastawiciele Zarządu głównego SNCOW wielokrotnie w swoich wystąpieniach, m.in. na komisjach sejmowych podkreślali, ze nie mają nic przeciwko objęciu tymi uprawnieniami wszystkich cywilnych ofiar wojny I gr. Inwalidzkiej, ale żeby rozpocząć to postępowanie od niewidomych cywilnych ofiar wojny. Podkreślano, że stowarzyszenie jest organizacją mającą szczegółową dokumentację, dotyczącą przyczyn inwalidztwa swych członków. Jednak wszystkie te argumenty nie znalazły zrozumienia i na debacie sejmowe w styczniu 1994r. sprawa przyznania nam inwalidztwa wojennego upadła.
Po tym fakcie posłowie klubu parlamentarnego Unii Pracy postanowili wnieść do laski marszałkowskiej projekt nowej ustawy dotyczącej wyłącznie niewidomych cywilnych ofiar wojny. Zarząd główny SNCOW opracował swój projekt ustawy, który przesłał posłance Krystynie Sienkiewicz (UP) - w-ce przewodniczącej Sejmowej Komisji Polityki Społecznej. Pani poseł poinformowała, że członkowie Zarządu Głównego Stowarzyszenia będą uczestniczyć w pracach legislacyjnych nad ustawą. W pismach kierowanych do marszałka sejmu oraz przewodniczących wszystkich klubów i kół parlamentarnych we wrześniu 1995r. Zarząd SNCOW prosił o energiczniejsze działania na rzecz niewidomych cywilnych ofiar wojny i stworzenie ustawy przyznające im odpowiednie przywileje. Jednakże mimo dziesiątków pism i próśb wysyłanych do najwyższych władz państwowych, przewodniczących klubów poselskich i aktywniejszych posłów, mimo licznych spotkań z posłami sprawa nasza nie mogła znaleźć właściwego rozwiązania.
Sukcesem natomiast zakończyło się wystąpienie do ministra finansów Grzegorza Kołodki o zwolnienie z podatku dochodowego rent i emerytur niewidomych cywilnych ofiar wojny. Duże zaangażowanie w załatwianiu tej sprawy wykazali koledzy: mgr St. Kozyra Z-ca Prezesa Z. G. i Jerzy Gonczarek. Dnia 6 listopada 1995r. minister finansów wydał zarządzenie w sprawie zaniechania naliczania i poboru podatków od rent i emerytur niewidomych cywilnych ofiar wojny.
W toku dalszej działalności, Prezes Zarządu Głównego SNCOW nawiązał osobisty kontakt z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej panem Andrzejem Bączkowskim, który okazał sie człowiekiem bardzo życzliwym i szczerze zainteresowanym problemami niewidomych cywilnych ofiar wojny. Niestety nagła śmierć zabrała człowieka, który swoja ministerialną służbę traktował poważnie. Również tragiczna śmierć przerwała świetną współpracę niewidomych cywilnych ofiar wojny z panią poseł W. Sokołowksą. Osobą jakże wrażliwą, prawą i całą siłą angażującą się w sprawie uregulowań prawnych dotyczących SNCOW w Sejmie.
Zarząd główny prowadził korospondencję z kancelaria Prezydentów RP Lecha Wałęsy i Aleksandra Kwaśniewskiego, w które3j prosił o przyjście z pomocą i wystąpienie z inicjatywą ustawodawczą, regulującą sprawy niewidomych cywilnych ofiar wojny.
Od 24.01.1996r. prowadził korospondencję z Urzędem Kanclerza Niemiec, starając się o odszkodowanie i przyznanie uprawnień socjalnych dla niewidomych cywilnych ofiar wojny. Korospondencja jest prowadzona dalej i podnoszone są w niej wyżej wymienione elementy. Ale niestety, jak do tej pory, występuje brak dobrej woli ze strony niemieckiej, strony było nie było inicjatora i głównego sprawcy ostatniej wojny, aby tę sprawę w sposób godny i przyzwoity rozwiązać. Głównym argumentem strony niemieckiej jest fakt zrzeczenia się przez rząd Polski w latach 50-tych odszkodowań za skutki spowodowane przez III Rzeszę.
Działalność Stowarzyszenia Niewidomych Cywilnych Ofiar Wojny to nie tylko praca na płaszczyżnie prawno-legislacyjnej. Ważna jest również integracja środowiska. Tak więc Zarząd Główny organizuje coroczne turnusy rehabilitacyjne (przy dofinansowaniu z PFRON) w miejscowościach rekreacyjnych na terenie całej Polski dla członków Stowarzyszenia Niewidomych Cywilnych Ofiar Wojny.
Stowarzyszenie Niewidomych Cywilnych Ofiar Wojny od początku jego powstania oparte jest na statucie, który szczegółowo reguluje wszystkie płaszczyzny działalności Stowarzyszenia. Statut i regulamin jednocześnie wyraźnie określają kto może być członkiem SNCOW. Przepisy w nich zawarte powodują, że nasze środowisko składa się z ludzi autentycznie pokrzywdzonych przez II Wojnę Światową i jej pozostałości.